العربیه:مجله آمریکایی ''تایم'' در مقاله ای به قلم فرید زکریا، سال
2013 را سالی دانسته است که آمریکا تکلیف خود را با ایران مشخص می کند؛ به
گونه ای که یا با ایران اتمی کنار می آید یا با این کشور وارد جنگ می شود.
به گزارش صدای آمریکا به نقل ار مجله ''تایم'' منتقدان نامزدی چاک هیگل برای وزارت دفاع آمریکا می گویند که دیدگاه او در مورد اسرائیل با جریان اصلی متفاوت است.
مواضع واقعی هیگل این را نشان نمی دهد. او در بسیاری از موارد شبیه شیمون پرز، رئیس جمهوری اسرائیل فکر می کند که اخیرا در مصاحبه با نیویورک تایمز گفت اسرائیل برای رسیدن به صلح به اندازه کافی کار نمی کند. هر چه که باشد دیدگاه هیگل در مورد اسرائیل اهمیت چندانی ندارد چرا که سیاست آمریکا در این باره از سوی کاخ سفید و کنگره تعیین می شود.
زکریا می گوید تفکر خارج از جریان اصلی هگل در مورد ایران است که اهمیت دارد و چیز خوبی است زیرا واشنگتن در حال حاضر به شدت نیازمند یک رویه جدید و یک هوای تازه درباره ایران است.
فرید زکریا می گوید تا چند ماه دیگر باراک اوباما با بحران درباره ایران مواجه خواهد شد. او پیشتر کنار آمدن با ایران مسلح به سلاح اتمی را رد کرده است. این بدان معنا است که یا ایران باید به خواسته های آمریکا گردن نهد و یا آمریکا مجبور به ورود به جنگ با ایران می شود. از آنجا که گزینه اول بسیار بعید است و گزینه دوم اصلا جذاب نیست دولت اوباما باید راه حلی دیگر پیدا کند و به سراغ دیپلماسی موسوم به چماق و هویج برود تا به توافقی برسد که تهران و واشنگتن هر دو آن را بپسندند.
زکریا سپس به مقاله رابرت جرویس، محقق دانشگاه کلمبیا در نشریه فارن افرز اشاره می کند. جرویس در آن مقاله گفت دیپلماسی قهرآمیز آمریکا هرگز جواب نداده. واشنگتن در پاناما، عراق، صربستان، و افغانستان طی دوره های مختلف از تحریم، فشار و تهدید استفاده کرده تا رهبران را متقاعد به تغییر رفتار کند اما این اتفاق نیافتاده و واشنگتن مجبور به ورود به جنگ شده است. تهدیدهای آمریکا در مورد کره شمالی نیز این کشور را وادار به عقب نشینی نکرد. اگر دولت آمریکا این بار در قبال ایران مایل به پیروزی است باید شیوه بازی اش را ارتقا دهد و ابتکاری هوشمندانه و متهورانه برای مذاکره در پیش گیرد.
فرید زکریا می گوید دیپلماسی قهرآمیز مستلزم آمیزه ای از تهدید و وعده است. در مورد ایران دولت آمریکا بارها تهدید کرده است. زکریا سپس به نقل از جرویس می گوید که تهدید به توسل به زور علیه ایران معتبرتر می شد اگر که اسرائیل دست از ابراز شک درباره قصد آمریکا به حل مسئله برمی داشت و به جای آن جدیت آمریکا را باور می کرد. پرز در مصاحبه با نیویورک تایمز گفته بود اگر دیپلماسی قهرآمیز موفق نشود ''باراک اوباما از حمله نظامی علیه ایران بهره خواهد برد. مطمئن هستم.''
با آن که چماق ها با جدیت مورد استفاده قرار گرفته است، از هویج ها چندان خوب استفاده نشده. آمریکا نتوانسته به صراحت برای خود و برای جهان توضیح دهد که توافق قابل قبول چه خواهد بود و مهمتر از آن اگر ایران این توافق را بپذیرد واشنگتن حاضر است چه کاری در ازای آن انجام دهد. آیا تحریم ها لغو می شود؟ کدامشان؟
آیا آمریکا از تلاش برای تضعیف حاکمیت ایران دست برخواهد داشت؟ آیا مایل به عادی سازی روابط با ایران خواهد بود؟
در راه رسیدن به راه حل، موانع زیادی وجود دارد. بسیاری از مقامات ارشد ایرانی از تحریم ها سودجسته اند. تجارت ها و سوداگری هایشان در فضایی بدون رقابت و بسته شکوفا شده و دلیلی برای رسیدن به یک توافق نمی بینند. اما در عین حال کسانی هم هستند که اینطور نیستند و با افزایش فشارها صدای اعتراضشان بلندتر می شود. برخی مقامات غربی، چینی، و روسی گفته اند که ایران غنی سازی را تا 3و نیم درصد پایین می برد و در عوض تحریم ها لغو شوند. غنی سازی اورانیوم تا 20 درصد، ذخیره سازی اورانیوم غنی شده، و تاسیسات زیرزمینی فردو همگی، به قیمت مناسب قابل معامله و مذاکره هستند. توافقی در این امتداد شدنی به نظر می رسد اما واشنگتن باید پیشنهاد مبتکرانه ارائه دهد تا ایران به پذیرش آن تشویق شود.
زکریا در پایان می گوید موانعی نیز در واشنگتن بر سر راه وجود دارد از جمله این که هیگل کجا می تواند در این روند تغییر ایجاد کند. او می تواند در داخل دولت آمریکا این صدا را به گوش برساند و در جهت توافقی سخن بگوید که در ازای دریافت اثبات عدم پیشرفت ایران به سوی بمب، به ایران مشوق بدهد. در غیر این صورت، 2013 سالی خواهد بود که آمریکا باید ایران اتمی را بپذیرد یا وارد جنگ با این کشور شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر