حسین شهید (رضی الله عنه)؛ ریحانـــة النبی (صلی الله علیه وسلم)

چه بگویم که قلبم آکنده از اضطراب و نگرانی وشرمندگی وناتوانی است و قلم در دستم حیران وبهت زده، که درباره ی شخصیتی مانند شخصیت حسین (رضی الله عنه) چه کلماتی را به رشته تحریر درآورم که در خور مقام و منزلت او باشد، چون حسین (رضی الله عنه) شخصیتی است مهم و حساس، چرا که از سویی به این شخصیت والا امید بسته شده و مایه شادی است، و از سویی دیگر شخصیت حسین (رضی الله عنه) با غم و اندوه  جانکاه همراه است. چون شکوه شخصیت حقیقی و حقوقی حسین بن علی(رضی الله عنه) در قرآن کریم و نزد پیامبر گرامی اسلام و در باور آحاد مسلمین از چنان مرتبتی برخوردار است که واژه ها در توصیف آن به عجز و ناتوانی نشسته اند. براستی از عهده‌ی چه واژه‌ای و از خامه بنان و سحر بیان چه کسی بر می آید که کنه عظمت معجزه‌ی حرکت خونین اشرف اولاد آدم را برای نسل های مشتاق و نیازمند این عصر به تصویر کشد. ما در برابر مردی قرار داریم که راه مخالفت و مبارزه را به خاطر فتنه‌جویی در پیش نگرفته بلکه دعوت قومی را اجابت کرد که او را پیش خود خواندند و وقتی ایشان نزد آنها آمد، وی را رها کرده، و به کسی که دشمن او و دشمن آنان نیز بود سپردند. آری تاریخ به وضوح و قاطع در لابلای صفحات خویش آورده است که حسین به آنان گفت: نزد شما نیامدم مگر زمانی که نامه‌هایتان به دستم رسید، اگر نظری بر خلاف آن چه نامه هایتان می‌گوید دارید، بر می‌گردم. تردیدی نیست که ما در برابر آل بیت و صحابه‌ی کرام موضع واحدی داریم... آنان را در جایگاه و منزلتی می بینیم که خداوند سبحان آنان را قرار داده است، آنان عَلَم هدایت... و ستاره‌ای فروزنده در تاریکی ... هستند، محبت آنان برای ما عبادت است، و مدح آنان را شب و روز در آیات قرآن تلاوت کرده و در مقابل تلاوت هر حرف آن، ده ثواب به ما می‌رسد. شكي نيست كه اهل بيت رسول الله (صلی الله علیه و سلم) در ميان اهل سنت، مقام بلندی دارند و اهل سنت نسبت به آنان احترام بسيار قايلند و حقوق آنها را آنگونه كه خداوند در شريعت مقرر نموده، رعايت می‌كنند، لذا آنان را دوست دارند و محبت و موالات شايسته‌ای نسبت به آنان دارند و به سفارش پيامبر در خصوص آنان عمل می‌نمايند همان وصيتی كه در روز غدير خم فرمود: «و اُذَكِّرُكم الله في أهل بيتي» : (شما را درباره‌ی ـ رعايت حقوق ـ اهل بيتم سفارش می‌كنم. ( صحيح مسلم با شرح نووی، كتاب فضائل صحابه، باب فضائل علی 15/ 188، حديث/ 2408) وقتی از حسین یاد می‌شود بی شک نمی‌توان واقعه‌ی کربلا را نادیده  گرفت. اما بر این باورهستیم که تاریخ حسین (رضی الله عنه) را اگر فقط در واقعه‌ی کربلا خلاصه کنیم، در حق ایشان و تاریخ و قدر و منز لت‏شان ستم روا داشته ایم. و از سویی کم و کیف تفصیلی واقعه کربلا بیش از آن چیزی است که بتوان در این نوشتار اندک گنجانید، پس تنها به جستاری از نظریات اندیشمندان متقدم و متأخّر اهل سنت بسنده کرده و بیشتر به ابعاد شخصیتی او از لحاظ ایمان و تقوا و فقاهت و شجاعت و شهادت طلبی ایشان  پرداخته ایم. زیرا حسینی که ما می خواهیم بشناسیم حسین آل و اصحاب و  پروریده دست مربی حکیمی چون پیامبر (صلی الله علیه وسلم) و مادری شایسته چون فاطمه و پدری توانا چون علی است. او صحابی بزرگواری است که هم از شرافت صحبت و هم از افتخار قرابت با مقام نبوت برخوردار است.